George Parker – Open your mind
George Parker – Open your mind
In een spetterende show maakte George Parker het belang van creativiteit voor de nieuwe generatie duidelijk. De maatschappij vraagt niet meer om lineaire denkers, maar om vaardige ‘hyperlinkers’. Hieronder vertelt George kort zijn visie.
Graham Bell schatte in dat het nut van zijn nieuwe uitvinding, de telefoon, zou zijn dat je even kon checken of je telegram was aangekomen. Ken Olsen van DEC dacht in de jaren zeventig dat er geen reden zou zijn voor consumenten om een computer aan te schaffen. Maar hij keek op dat moment naar enorme machines met beperkte toepassingen. “Ervaringen uit het verleden geven geen garantie….”. Precies. Als je je toekomstbeeld baseert op wat je al weet herhaal je de geschiedenis. In de huidige tijd is dat onbestaanbaar. Want als je nog steeds floppy disks verkoopt heb je een probleem. Geen marketingprobleem maar een innovatieprobleem. De huidige economie verschilt van haar voorgangers door een groot appèl te doen op ons innovatief, creatief vermogen. Dat vraagt niet om hokjesdenkers, risicomijdende control freaks of rationele types. Het vraagt om mensen die in staat zijn om gisteren te vergeten en elke dag met de blik van een kind de wereld kunnen inkijken. Het vraagt om mensen die snel kunnen associëren en combineren om zo tot nieuwe kennis te komen.
De naoorlogse generatie leefde volop in een op productie georiënteerde economie met als gevolg dat het denken beheerst werd door efficiency, rekenmodellen en eenzijdige sturing ‘shareholder-value’. Maar toen de televisie zijn intrede deed begon zich een wereld te ontsluiten die in een steeds hoger tempo ons overrompelde: de informatierevolutie was een feit. Bovenop de productie-economie stapelde zich de kenniseconomie. En sinds het begin van deze eeuw incarneerde internet zich in wat we nu Web 2.0 noemen. Het betekent een sociale revolutie want de huidige generatie staat 24/7 in contact met elkaar en de rest van de wereld. We bouwen samen encyclopedieën (wiki principe), we netwerken via Hyves, bloggen, podcasten, sms-en, msn-en. Communicatie betekent niet meer mededelingen aanhoren via powerpoint maar voortdurend interactief zijn en tot oplossingen komen. Netwerken en kennis over hoe je aan kennis komt én nieuwe kennis creëert zijn basisvaardigheden die passen in de creatieve economie die zich bovenop de kenniseconomie heeft genesteld.
Het is daarom verbijsterend dat scholen op de huidige methodes geen bij de tijd passende aanpak stapelen (net zoals bovenop de productie- en kenniseconomie de creatieve economie gestapeld is) die jongeren leert hoe ze moeten leren en creëren. Veel scholen bereiden je voor op een toekomst die er niet meer is als je er na je diploma aankomt. Creativiteits-ondersteunende technieken zoals mindmapping, geheugentechnieken, snel-lezen, beeldend en analoog denken zouden al vanaf je zesde naast het leerpakket een vast deel uit moeten maken van de training. De integratie met echt werk zou niet uitgesteld moeten zoals de laatste eeuwen is gebeurd worden maar al vanaf de lagere school ingevoerd moeten worden. En werk zou je slimmer moeten maken en niet afstompen zoals in de productie-economie veel gebeurde. Die afgestompte, trage en lineair denkende dinosauriërs die het product zijn uit die tijd, zijn precies degenen die moeite hebben met de snelle veranderingen en niet begrijpen dat veel jongeren niet meer uit zijn op een baan voor het leven maar op meerdere banen in een leven. Het liefst parallel zodat ze van de ene naar de andere wereld kunnen surfen.
Leren wordt er dus niet makkelijker op maar wel leuker! Want de waarde verschuift zich van shareholders-value naar menselijke waarde. Van angst voor te kort (met alle gruwelijke gevolgen van dien in de vorm van uit economisch belang gestarte oorlogen) naar vertrouwen in je vermogen om te creëren wat je nodig hebt. Van puur individualisme tot wereldwijde communities. Van een Human Resources afdeling naar een Human Beings afdeling.
Mijn eerste accordeonleraar leerde me 20 liedjes per jaar. De tweede leerde me er slechts tien maar hij leerde me hoe ik moest studeren waarna de miljarden liedjes op de wereld voor me open lagen. Bovendien leerde hij me improviseren waardoor ik eigen muziek kon maken. De bekende leerstof werd niet dom overgedragen maar werd gebruik om mij intelligenter, creatiever en sneller te maken.
Al weten wij nu nog niet wat er gaat gebeuren (een paar decennia geleden werd nog voorspeld dat de wereldmarkt voor computers uit zo’n 10 stuks zou bestaan!) we moeten jongeren er wel op voorbereiden. Jongeren moeten zich kunnen aanpassen aan veranderingen waar wij nu nog niet eens
van kunnen dromen!
Kortom, zeer inspirerend en verrassend.
Meer informatie: http://www.georgeparker.nl